amandelboom | natuurlijk-rijk

Naar mate er meer en meer in bloei begint te komen, is de keuze ook moeilijker en moeilijker. Want kies ik voor de sleedoorn in de heg, dan doe ik het longkruid weer oneer aan. Of zou ik dan toch de bosanemoontjes kiezen, maar ja die tuinjudaspenning is natuurlijk ook niet mis. Maar als ik zo even nadenk, ja soms verschiet u van mij hé, dan hoort bij april toch echt wel bloesems. In mijn nog prille boomgaardje verschijnt er nu elke dag wel iets. Maar de mooiste bloesems van allemaal zijn toch wel die van de amandelboom; Nee daar kan echt niets tegenop. En ik ben niet de enige die gek is van amandelbloesems; Van Gogh schilderde dit sprankelende stilleven van tere amandelbloesem tegen een helderblauwe lucht voor zijn pasgeboren neefje Vincent Willem. In de brief waarin hij het goede nieuws meedeelde, schreef zijn broer Theo: ‘Zoals we je hebben gezegd, vernoemen we hem naar jou en ik spreek de wens uit dat hij even vasthoudend en even moedig wordt als jij.’ Als symbool voor het jonge leven koos Van Gogh de takken van de amandelboom, een vroegbloeiende boomsoort, die al in februari de lente aankondigt. Voor het onderwerp, de scherpe omlijningen en de plaatsing van de boom in het beeldvlak liet hij zich inspireren door de Japanse prentkunst. De witte bloesemknoppen waren oorspronkelijk meer roze. Ze zijn onder invloed van het licht verbleekt en hebben aan kleurkracht ingeboet.
Een van Gogh heb ik hier niet hangen maar die amandelbloem die zoemt nu lekker. En terwijl ik daar op mijn trapje stond kwamen de schapen ook eens even piepen; Leuk hé. En bij deze foto stond er ondertussen een schaap in mijn oor te blazen, je moet er wat voor over hebben hé 😉 En stiekem zie je de sleedoorn daar op de achtergrond ook een beetje 😉 En die plekken op de foto zijn ondertussen ook opgelost, even langs de fotowinkel gepasseerd om mijn lens te laten poetsen. Aangezien ik geen zin had om daar nog eens met een hijgend schaap in mijn oor te staan moet u het met deze doen. Nog eentje om het af te maken;