Dat was het verdict van de dokter. Niet dat ik dat zelf al niet wist. Mijne kop lijkt op dit eigenste moment wel te ontploffen, snot everywhere, oren die pijn doen, hoesten en de rug die ook tegenwerkt. Om maar te zeggen dat ik me al beter heb gevoeld. En je weet wat ze zeggen van mannen die ziek zijn. Volgens mijn Madame ben ik al heel de dag aan het zuchten bij elke beweging die ik maak. De voorbije 2 nachten heb ik ook amper geslapen dus heel fris ben ik ook niet. Van de nood dan maar een deugd maken, ik stond immers nog een paar afleveringen achter van gardeners world. En zoals Monty Don in de laatste aflevering al zei, als het onkruid begint te groeien is dat het teken dat de grond begint op te warmen. Dat had ik het voorbije weekend ook al gemerkt. Ineens duiken ze overal op; kruipende boterbloemen bijvoorbeeld. Of de brandnetels die via een sluipweg, meer bepaald de haag, de borders begonnen te belagen. U leest dat goed, begonnen, want ik heb mezelf dus nog eens danig in de strijd gegooid! Met de stijgende temperaturen lijkt de tuin elke dag wel te veranderen. De wilgen staan in bloei, net zoals de eerste fruitbloesems, de meidoorn krijgt al blaadjes en zelfs de schapenwei kleurt ineens van dor naar fris groen. En dat zijn dan nog maar een paar zaken die ik er even uitpik. Wat een chance heb ik dat ik dat nu allemaal kan volgen 😉 En weet je welk nummer ik helemaal passen vind bij dit lentegevoel! Awel deze se! Heerlijk nummer toch!